7+1 Διαχρονικά πιο Αγαπημένες Ταινίες!
Όλοι έχουμε μια λίστα ταινιών την οποία βλέπουμε ξανά και ξανά για πολλούς λόγους, κυρίως προσωπικούς ή που μας έχουν αγγίξει λίγο παραπάνω από τις υπόλοιπες. Σήμερα θα σας μιλήσω για τη δική μου λίστα, καθώς και θα αναφέρω μερικούς λόγους για τους οποίους έχω τις συγκεκριμένες ταινίες τόσο ψηλά, καθώς και τι έχω πάρει από την καθεμία.
- Forrest Gump
Θα αρχίσω με μία από τις κλασσικότερες. Η συγκεκριμένη είναι από τις ταινίες που δεν έχει καμία σημασία πόσες φορές θα τη δω, διότι από την πρώτη μέχρι την τελευταία φορά πάντα δακρύζω σε ένα συγκεκριμένο σημείο. Δε θα κάνω σπόιλ σε όσους δεν την έχουν δει, απλά θα ενθαρρύνω να τη δείτε και θα καταλάβετε και μόνοι σας. Ωστόσο, ξεχωρίζω τον τρόπο με τον οποίο η ταινία δείχνει τη ζωή ενός ανθρώπου με χαμηλότερο IQ από αυτό που η κοινωνία θεωρεί «αποδεκτό» ενώ ταυτόχρονα παρουσιάζει και γεγονότα ιστορικά μαζί με στοιχεία κουλτούρας.
- Spirited Away
Αρχικά, έχω να δηλώσω πως χαίρομαι που είδα τη συγκεκριμένη ταινία σε μεγαλύτερη ηλικία, διότι είμαι σίγουρη πως θα μου προκαλούσε πολλούς εφιάλτες αν την έβλεπα όταν ήμουν μικρότερη, αλλά ποιος θα ξεχάσει ποτέ την περιπέτεια της Τσιχίρο σε μια μαγική χώρα η οποία απαιτεί από την ίδια να ξεχάσει την ταυτότητα της και να υπηρετήσει μια κακιά μάγισσα; Ποιος θα ξεχάσει την αγωνία που ένιωσε μέσα από την ταινία για την πρωταγωνίστρια; Ποιος θα αγνοήσει το γεγονός πως μέσα από μια animated ταινία με αλληγορίες ο Miyazaki απέδωσε την πραγματικότητα των μικρών κοριτσιών που πουλούσαν οι γονείς τους σε οίκους ανοχής για να τις μετατρέψουν στις διάσημες γκέισες; Εδώ μπορείτε να δείτε περισσότερα σε σχέση με το μήνυμα πίσω από την ταινία.
3. The help
Αυτή κι αν είναι ιδιαίτερη ταινία! Μέσα σε δυόμιση ώρες ένας σκηνοθέτης απέδωσε με τεράστια παραστατικότητα το τι θα πει να είσαι βοηθητικό προσωπικό στη δεκαετία του ’60 στην Αμερική όταν είσαι γυναίκα και μαύρη. Πέρα από αυτό όμως, η ταινία περιέχει και απίστευτες σκηνές, που αν και μας έκαναν να γελάσουμε, μας έκανε ταυτόχρονα να κατανοήσουμε καλύτερα τις καθημερινές προκλήσεις των ανθρώπων τότε, να συνειδητοποιήσουμε πως η διαφορετικότητα δεν είναι κάτι κακό και πως δεν έχει σημασία ποιος είσαι και από που προέρχεσαι. Το υπόβαθρο σου δε σε κάνει ούτε καλό ούτε κακό άνθρωπο, αυτό που έχει σημασία είναι το τι έχεις μέσα σου.
4. Inside Out
Αν και βγήκε αρκετά πρόσφατα, μπορώ να δηλώσω πως έχει γίνει ένα από τα αγαπημένα μου κινούμενα σχέδια. Πρόκειται για την πορεία από την παιδική ηλικία προς την εφηβεία μέσα από το μυαλό μιας 11χρονης κοπέλας η οποία μόλις μετακόμισε σε μια καινούρια περιοχή. Έχεις μπροστά σου χαρακτήρες οι οποίοι αντιπροσωπεύουν τα βασικά συναισθήματα ενός ανθρώπου και σου δείχνει πως αυτά αλληλεπιδρούν στο μυαλό μας μέσα από πανέξυπνο χιούμορ και ευχάριστη πλοκή. Θεωρώ τη συγκεκριμένη μια από τις αγαπημένες μου ταινίες διότι κάθε φορά που τη βλέπω μου δημιουργούνται ανάμεικτα συναισθήματα : από τη μια η θετικότητα της Joy με κάνει να χαμογελάω και από την άλλη απογοητεύομαι απίστευτα όταν τελειώνει, διότι θέλω να δω κι άλλο!
5. Grave of the Fireflies
Πρόκειτα για μια από τις πιο δυνατές ταινίες η οποία έχει αφήσει το στίγμα της βαθιά μέσα μου. Αναφέρεται στον αγώνα για επιβίωση ενός αγοριού και της μικρής του αδερφής από την Ιαπωνία στην περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου όταν χωρίζονται από τους γονείς τους. Δε θα πω πολλά, απλά θα αναφέρω πως είναι από τις ταινίες τις οποίες όλοι ανεξαιρέτως πρέπει να δουν μια φορά στη ζωή τους. Ένα ρολό χαρτί κουζίνας (τουλάχιστον) κρίνεται απαραίτητο, καθώς τα δάκρυα τρέχουν ασταμάτητα κατά τη διάρκεια της ταινίας.
6. Schindler’s list
Ο Steven Spielberg στα καλύτερα του. Οι περισσότεροι έχουν ακούσει για τη συγκεκριμένη ταινία και λίγοι είναι αυτοί που δεν έχουν συγκινηθεί από την ιστορία του Όσκαρ Σίντλερ, ενός Πολωνού επιχειρηματία ο οποίος ρίσκαρε τη ζωή του κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου για να σώσει τις ζωές 1100 Εβραίων τους οποίους προσέλαβε στο εργοστάσιο του με την πρόφαση πως αποτελούσαν το πιο φθηνό εργατικό δυναμικό εκείνη την περίοδο. Δεν πιστεύω πως χρειάζεται να πω περισσότερα, απλά θα παραθέσω εδώ την πιο δυνατή σκηνή η οποία δίνει αστείρευτη τροφή για σκέψη.
7. To kill a mockingbird
Άλλη μια παλιά κλασσική ταινία με ισχυρό μήνυμα. Τι συμβαίνει στον αμερικανικό νότο του 1932 όταν ένας μαύρος άντρας κατηγορείται για το βιασμό μιας λευκής, ενώ όλα τα στοιχεία μαρτυρούν την αθωότητα του; Πώς ένας λευκός δικηγόρος αγωνίζεται για τη δικαιοσύνη χωρίς φυλετικά όρια σε μια κοινωνία όπου το χρώμα ενός ανθρώπου παίζει καθοριστικό ρόλο για ολόκληρη τη ζωή του; Είναι οι φήμες και οι προκαταλήψεις αρκετές για να να καταδικάσουν ή να αθωώσουν έναν άνθρωπο;
“I remember when my daddy gave me that gun. He told me (…) to remember it was a sin to kill a mockingbird.”
“Why?”
“Well, I reckon because mockingbirds don’t do anything but make music for us to enjoy. They don’t eat people’s gardens, don’t nest in the corncrib, they don’t do one thing but just sing their hearts out for us.”
8. Persepolis
Τελευταία άφησα την ταινία που ίσως θα χαρακτήριζα ως κορυφαία και προσωπικά πιο αγαπημένη μέσα στη λίστα αλλά και σε κάθε άλλη λίστα. Πρόκειται για την αυτοβιογραφία της Marjane Satrapi, η οποία εξιστορεί τα γεγονότα της επανάστασης του Ιράν το 1979 με την πτώση του Σάχη, την κατάσταση στη μεταπολεμική χώρα καθώς επίσης και την αντιμετώπιση των νέων ανθρώπων από μια οπισθοδρομική κοινωνία βασισμένη στις παραδόσεις της και το θρησκευτικό νόμο. Είναι απίστευτο το πως μέσα από μια ταινία νιώθεις κοντά σε ανθρώπους που δεν έχεις γνωρίσει ποτέ, η κουλτούρα των οποίων σου φαίνεται ξένη και ακατανόητη, αλλά και το πως αυτά δεν επηρεάζουν τα συναισθήματα που σου δημιουργούνται όσο εξελίσσονται οι χαρακτήρες. Είναι ίσως η μοναδική ταινία την οποία πιστεύω ακράδαντα πως δε θα βαρεθώ ποτέ και πάντα θα μου αφήνει περιθώριο να ενδιαφερθώ και να ψάξω βαθύτερα τα ερεθίσματα που δέχομαι καθημερινά στη ζωή μου. Με αφορμή την ταινία, συνιστώ σε όποιον ενδιαφέρεται να αναζητήσει και τη γραφική νουβέλα από την οποία εμπνεύστηκε η ταινία.