Αληθινή Φιλία

Από την παιδική μας ηλικία κάνουμε φίλους. Σπάνια κάποιοι από αυτούς μας συντροφεύουν και μετέπειτα μα όπως και να’χει κατά τη διάρκεια της ζωής μας δεν σταματά αυτή η διεργασία. Έχουμε ανάγκη από φίλους για κοινωνικότητα, για να αισθανόμαστε πως δεν είμαστε μόνοι, για να μοιραζόμαστε χαρές μα ειδικότερα λύπες.
Όλοι μας ανεξαιρέτως βέβαια έχουμε απογοητευτεί από δαύτους. Έχουμε δώσει πολλά, δεν πήραμε πίσω τα αναμενόμενα,βιώσαμε προδοσία ή απλά απουσία σε στιγμές που τους χρειαζόμασταν πολύ.

Νιώσαμε ενδεχομένως και αντιζηλία ή επίκριση από μέρους τους και τα αισθήματα ή η γεύση που άφησαν τέτοιες εμπειρίες είναι επίπονα και πικρά και ποτέ δεν τα ξεχνάς. Όμως ποτέ δεν σταματάς να επενδύεις σε ανθρώπους διότι αυτό είναι μια ανάγκη αφενός κι αφετέρου δεν είναι ίδιοι όλοι οι άνθρωποι.

 Ο φίλος ο σωστός και ο αληθινός, για να λέγεται φίλος κι όχι κάτι άλλο, οφείλει να αποδείξει πως είναι φίλος. Καταρχήν με τη φυσική του παρουσία κι έπειτα με την υποστήριξή του. Με τη χαρά του στη χαρά μας και τη λύπη του στη λύπη μας.

Με το να μας πάρει μια αγκαλιά, να μας επιβραβεύσει, να μας δώσει κουράγιο ή παρηγοριά όταν έχουμε τέτοια ανάγκη ή ακόμη και ιδέες ή λύσεις. Μα κι απλά να είναι ο ώμος που θα γείρουμε όταν θελήσουμε, η φωνή που θα ακούσουμε ή απλά το αυτί που θα ακούσει εμάς.

Ο αληθινός φίλος δεν θα μας κρίνει,δε θα μας κουτσομπολέψει,δεν θα είναι απαξιωτικός απέναντί μας αν και θα πρέπει όταν χρειαστεί να μας μιλήσει και σκληρά από αγάπη κι ενδιαφέρον.

Ο αληθινός φίλος δεν θα αφήσει τίποτα να τον εμποδίσει να βρεθεί δίπλα μας και σαφώς δεν θα επηρεαστεί ποτέ από γνώμες τρίτων. Θα είναι διακριτικά παρεμβατικός και θα έχει άποψη την οποία θα μας καταθέτει κατάμουτρα δίχως να χαϊδεύει αυτιά. Ο σωστός φίλος θα είναι εχέμυθος και θα κάνει ό,τι περνά από το χέρι του για εμάς: από το πιο απλό κι εύκολο έως το πιο δύσκολο,δίχως να βαρυγκομά.
Η φιλία είναι από τα σπουδαιότερα πράγματα που υπάρχουνε αν και στις μέρες μας επίσης περνά τη δική της κρίση όπως όλες οι ανθρώπινες σχέσεις κι αξίες πια. Ας θυμόμαστε τούτο όμως: Δε χρειάζεται να έχει κανείς μια στρατιά ολάκερη από φίλους μα αρκεί ακόμη κι ένας αν αυτός είναι αληθινός. Ο σωστός φίλος είναι σαν αδερφός και ακόμη πιο σημαντικός εφόσον τον επιλέγουμε και δεν μας δένουν δεσμοί συγγενικοί επομένως αναγκαστικοί.