Χαμηλή αυτοεκτίμηση: τροχοπέδη για την εξέλιξη του εαυτού μας

Ξεκινώντας να γράφω θα ήθελα να ξεκαθαρίσω γιατί θέλω να μιλήσω για την αυτοεκτίμηση και όχι και για την αυτοπεποίθηση. Προσωπικά, θεωρώ πως είναι δύο έννοιες διαφορετικές μεταξύ τους, αλλά στενά συνδεδεμένες. Η αυτοπεποίθηση, για εμένα, σημαίνει πως για κάτι που πρέπει να επιτελέσεις έχεις την πεποίθηση πως ο εαυτός σου είναι ικανός να το φέρει εις πέρας. Από την άλλη πλευρά, η αυτοεκτίμηση σχετίζεται με κάτι βαθύτερο, με κάτι πιο ουσιαστικό που αγγίζει ενδόμυχα την ψυχή μας. Αυτοεκτίμηση θεωρώ πως είναι η εικόνα που έχεις για τον εαυτό σου, το πόσο νομίζεις ότι αξίζεις σαν άνθρωπος. Η χαμηλή αυτοεκτίμηση, λοιπόν, είναι ένα θέμα που έχει πολύ μεγάλη σημασία για εμένα και που πιστεύω πως, όταν αρχίζει να αναπτύσσεται μέσα μας, μπορεί να αποτελέσει μεγάλο εμπόδιο για την εξέλιξη του εαυτού μας σε πολλά επίπεδα. Αυτή τουλάχιστον είναι η άποψη μου.

Συχνά αναρωτιέμαι γιατί δεν μπορώ να κάνω κάποια πράγματα και να πετύχω σε αυτά όπως κάνουν κάποιοι άλλοι. Συχνά, δηλαδή, πέφτω σε αυτή την παγίδα της σύγκρισης του εαυτού μου με άλλα άτομα και, σε αυτή τη σύγκριση, μειονεκτώ τον εαυτό μου. Το να συγκρίνομαι με τους άλλους με έκανε να αποστρέφομαι τον εαυτό μου, να τον διώχνω, να μην τον αποδέχομαι και να μην τον αγκαλιάζω. Υπήρχαν, και ίσως υπάρχουν, κάποιες φορές που θεωρώ πως είμαι ένας τιποτένιος όταν βρίσκομαι απέναντι από άτομα που δείχνουν επιτυχημένοι, νιώθοντας πως εγώ δεν έχω πετύχει τίποτα.

Η χαμηλή αυτοεκτίμηση αποτέλεσε αρκετές φορές τροχοπέδη στη ζωή μου. Με οδηγούσε συχνά στην αποφυγή. Απομακρυνόμουν συχνά από τα  άτομα που έκανα παρέα γιατί θεωρούσα πως έπρεπε να κάτσω σπίτι και να τελειοποιηθώ σαν άτομο και, αφού το κάνω αυτό, μετά να βγω και να αρχίσω να κάνω παρέες, να φλερτάρω, να κυνηγώ τα όνειρα μου. Μελαγχολούσα εύκολα, αισθανόμουν απάθεια και αδιαφορία για τα όσα συνέβαιναν έξω από τους τέσσερις τοίχους του σπιτιού μου. Έχανα στιγμές από την καθημερινότητα μου γιατί δεν μου προκαλούσαν καθόλου ενδιαφέρον.

Αυτές ήταν δυο προσωπικές μου εμπειρίες όσον αφορά τη χαμηλή αυτοεκτίμηση. Σύγκριση με τους άλλους και αποξένωση. Το χειρότερο είναι πως η χαμηλή αυτοεκτίμηση είχε μεγάλο αντίκτυπο και σε άλλες ανασφάλειες που έχω. Καμιά φορά καταλήγω μέσα μου να λέω πως ζω μόνο για τις ανασφάλειες μου, πως ζω μόνο για να προβάλλω την αρνητική πλευρά του εαυτού μου, καταπατώντας τη θετική όψη του. Η λύση στο πρόβλημα της χαμηλής αυτοεκτίμησης είναι η αυτό-αγάπη.

Η αυτό-αγάπη είναι σύνθετη έννοια γιατί πιστεύω πως κρύβει πολλές άλλες έννοιες όπως την αποδοχή, τη φροντίδα, τη συγχώρεση. Είναι δύσκολο να την αποκτήσεις. Ωστόσο, νιώθω πως η αγάπη για τον εαυτό μας μπορεί να αυξήσει την αυτοεκτίμηση μας και να μας κάνει να αισθανθούμε καλύτερα μέσα μας. Όλοι εμείς που έχουμε θέματα με την αυτοεκτίμηση μας ας προσπαθήσουμε να αγκαλιάσουμε νοητά τον εαυτό μας και ας νοιαστούμε για αυτόν όπως θα κάναμε για τους συγγενείς μας ή για τους καλύτερους μας φίλους. Η αγάπη προς τον εαυτό μας, όσο και δύσκολη μπορεί να είναι η κατάκτηση της, σίγουρα δεν μπορεί να λειτουργήσει ως τροχοπέδη για την εξέλιξη του εαυτού μας.