Εσύ ζητάς συγγνώμη; Συγχωρείς;

Κατά τη διάρκεια της ζωής μας, δυστυχώς κάνουμε και λάθη. Λάθη που δεν αφορούν πάντοτε εμάς αλλά κι άλλους ανθρώπους. Και μιλάμε για την περίπτωση που όντως γίνονται άδολα και χωρίς σκοπό να βλάψουμε ή να πληγώσουμε. Το ίδιο βέβαια συμβαίνει και σε μας. Γινόμαστε αποδέκτες λαθών άλλων και πικραινόμαστε ή πονάμε, απογοητευόμαστε ή θυμώνουμε, ανάλογα το είδος και το μέγεθος του λάθους και κυρίως από ποιον προέρχεται. Σαφώς συγχωρούμε ή θα έπρεπε τουλάχιστον, όπως επιθυμούμε και να μας συγχωρούν.

Κάποιοι άνθρωποι συγχωρούν πιο εύκολα, πιο συχνά και περισσότερες φορές. Κάποιοι άλλοι δύσκολα ή μόνο ελάχιστες φορές ή καθόλου. Κάποιοι τα ξεχνάμε γρήγορα ή τουλάχιστον δεν τα αφήνουμε να μας δηλητηριάζουν και δείχνουμε πως το αφήσαμε πίσω μέχρι να το επουλώσουμε μόνοι. Δίνουμε ευκαιρία στον άλλον να επανορθώσει και να απολογηθεί. Μερικοί ωστόσο τα θυμούνται για πάντα κι όχι σιωπηλά ενίοτε, αφού φροντίζουν να τα υπενθυμίζουν και να τα “τρίβουν στη μούρη” του άλλου όπως λέμε. Ακόμη κι αν ακούσουν απολογία ή δεχτούν εξηγήσεις, ακόμη κι αν ο άλλος κάνει φιλότιμες προσπάθειες να επανορθώσει,αυτοί παραμένουν προκατειλημμένοι απέναντί του και αυστηροί κριτές. Δεν θα δώσουν εύκολα περιθώριο ή άφεση αμαρτιών. Το συγχωροχάρτι είναι πολυτέλεια για αυτούς, μη σκεπτόμενοι ότι ι αυτοί είναι άνθρωποι και δεν υπάρχει τέλειο ον ή αλάνθαστο. Σαφώς οι ίδιοι δεν έχουν αυτή τη γνώμη για τον εαυτό τους. Φρονούν πως δεν κάνουν σφάλματα ούτε σκοπίμως ούτε ασυνείδητα συνεπώς έχουν την ίδια απαίτηση κι από τος άλλους. Ευκόλως εννοούμενο και περιττό να αναφερθεί ότι δεν γνωρίζουν και τη λέξη συγνώμη οι ίδιοι πως προφέρεται καν.

Πρέπει η λέξη συγγνώμη να υπάρχει στο λεξιλόγιό μας και μάλιστα να λέγεται συχνά όταν είναι απαραίτητο και να βγαίνει από την ψυχή μας με κάθε ειλικρίνεια όπως κι άλλες λέξεις,το σ’αγαπώ για παράδειγμα. Βέβαια υπάρχει και η περίπτωση κάποιος να υποπέφτει σε σφάλματα συνεχώς με την σιγουριά ότι απλά θα ζητήσει μια συγνώμη και όλα εντάξει. Δια τούτο βγήκε και η φράση από το λαό: “από τότε που βγήκε το συγνώμη, χάθηκε το φιλότιμο”. Το να ζητάς συγχώρεση δεν είναι παιχνιδάκι μήτε η άμυνα και η λύση στο να προβαίνεις σε λάθη έχοντας ήσυχη συνείδηση. Σε αυτήν την περίπτωση εκμεταλλεύεσαι καλοσύνη και ανοχή του άλλου και λειτουργείς έχοντας πλήρη επίγνωση του τι κάνεις και των συνεπειών που δεν θα έχεις λόγω των συναισθημάτων του άλλου για εσένα.

Το να ζητάς συγνώμη και να παλέψεις να επανορθώσεις μα και να δείξεις μεταμέλεια αληθινή,διδάσκεται ή τουλάχιστο πρέπει να διδάσκεται από πολύ νωρίς,από την παιδική ηλικία.Όσο πιο εγωιστής είναι ή αφήνουμε να γίνει ένας άνθρωπος,τόσο πιο δύσκολα θα βγει αυτή η λέξη από το στόμα του.Όμως το να συγχωρούμε μας κάνει κι εμάς να νιώσουμε όμορφα κι όχι μόνο τον άλλον.Δείχνει μεγαλείο ψυχής κι αν ο άλλος είναι έντιμος θα το εκτιμήσει.Όπως επίσης σπουδαίους μας κάνει να μπορούμε οι ίδιοι να απολογούμαστε όταν φταίμε.Όχι..δεν λύνονται ούτε αναιρούνται όσα έγιναν με μια συγνώμη και δεν..καθάρισε κάποιος τη θέση του,μα είναι μια καλή αρχή κι ένα σωστό πρώτο βήμα.