Γκρατσάκι, το κουκλίστικο

Θυμήθηκα κι εγώ μιας που μας τίμησαν πρόσφατα οι Αυστριακοί, όχι σαν καλή και χρήσιμη χώρα στην Ευρώπη, αλλά σαν έναν τοπ ταξιδιωτικό προορισμό, σύμφωνα με την αυστριακή αλυσίδα τουριστικών γραφείων Verkehrsbüro – Ruefa, να σας εκθέσω όχι τη Βιέννη γιατί αν θέλετε την γνώμη μου έχει γίνει και κάπως σούπα – μα, έχουν πάει όλοι, αλλά τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Αυστρίας, το Γκρατς, το Γκρατσάκι, έτσι γιατί σου βγάζει μια γλύκα. Μια εν δυνάμει περισσότερο φιλική διάθεση συγκριτικά με το ποσοστό που σημειώνει σε αυτόν τον τομέα η Βιέννη. Ανθρώπους που περπατούν χαλαροί στα στενά δρομάκια του κέντρου, στο οποίο θα σταθώ ιδιαιτέρως αφού και ιδιαιτέρως το συμπάθησα. Θα λέγαμε ότι είναι μια κουκλίστικη πόλη, φτιαγμένη στη βιτρίνα, μια μικρογραφία της Βιέννης, στην αρχιτεκτονική σπιτιών και δρόμων.

Μικρό Κάστρο θα πει το όνομά του. Αν το πεις Γκρατσάκι, ακόμη μικρότερο. Φοιτητική πόλη ανήκουσα στο κρατίδιο της Στυρίας, με της οποίας το brand name μπορείτε να φάτε και παραδοσιακή σοκολάτα «Grusse aus der Steiermark» -και να ξετρελαθείτε, γιατί θυμάμαι περιείχε κολοκύθι και μαύρη σοκολάτα. Από τα αξιοθέατα κανένα δεν θα σας αφήσει ασυγκίνητους, με την μεσαιωνική περίοδο να έχει αφήσει δυνατά και τρανταχτά το αποτύπωμά της στην πόλη. Κάστρο, ποτάμι, μοναστήρι, παλιά πόλη, καθεδρικός ναός.

Αν τα καταφέρετε και μείνετε στην παλιά πόλη, η εμπειρία σας ίσως  να είναι μοναδική. Τα κτιριάκια είναι καρμπόν, με εσωτερικές αυλές που μάλλον θα έχουν πιάσει υγρασία γιατί ο ήλιος δυσκολεύεται να τις βρει, βρυσάκια που πιθανότατα δεν κατεβάζουν  νερό, πόρτες τέρατα στην είσοδο των πολυκατοικιών, αποκλειστικά σκάλες και συνήθως εξωτερικές, ψηλοτάβανα διαμερισματάκια, διπλές πόρτες και παράθυρα για το κρύο και… το καλύτερο σας το φύλαξα για το τέλος, ω ναι, μπορεί να τύχετε και σε διαμερίσματα που γέρνουν. Λίγο. Μην τρομάζετε, είναι ασφαλή. Τώρα, αν έχετε πιει δυστυχώς χρειάζεται λίγη παραπάνω ισορροπία και όχι ψηλοτάκουνα. Αν και μεταξύ μας, οι γυναίκες του Γκρατς δεν φοράνε ιδιαίτερα ψηλοτάκουνα. Ούτε και βάφονται πολύ. Είναι απλές. Τώρα βλέπω γιατί το κάνουν, μπορεί να έχουν κλίση τα σπίτια τους.

Αν δεν καταφέρετε να μείνετε στην παλιά πόλη, εννοείται και εξυπακούεται ότι θα την κάνετε βόλτα, αλλιώς δεν έχετε δει τίποτα από το Γκρατς. Ο μεσαιωνικός του αέρας υπάρχει παντού, όλα είναι διατηρημένα και αν ο πολιτισμός των τωρινών αιώνων δεν είχε κάνει ήδη την προσπάθειά του να εισβάλει, με συγκεκριμένα κτίρια μεταμοντέρνας αρχιτεκτονικής και το τραμ που περνά μέσα από το κέντρο, θα ορκιζόσασταν ότι φοράτε φορέματα, πανοπλίες, κρατάτε σπαθιά και κάνετε τον περίπατό σας. Μπορείτε να περπατήσετε ή να κάνετε ποδηλατάδα κοντά στο ποτάμι Mur, φουλ στο πράσινο και την ηρεμία, ενώ απλά περνάει ανάμεσα από τόσο μεγάλη πόλη. Ανεβείτε στο Schlossberg, όπου ήταν το φρούριο, και καθίστε να πάρετε το μπυρόνι σας σε κάποιο παγκάκι. Δεν θα κουραστείτε να ανεβείτε ούτε να κατεβείτε, γιατί μπορείτε να πάρετε ασανσέρ. Φάτε σε εστιατόρια στην πόλη, με ένα από τα καλύτερα το Glockenspiel, όπου και μπορείτε να δοκιμάσετε τον ιδιαίτερο χυμό μήλου του. Πιείτε κρασί και μπύρα  – θα βρείτε οπουδήποτε.

Μην αφήσετε πίσω το Γκρατσάκι, λόγω της «συμπρωτευουσιάνικης» θέσης του. Αν φάτε σοκολάτα από τις παραδοσιακές μονάδες παραγωγής, έτσι κι αλλιώς θα σας μαγέψουν και θα υποσχεθείτε να επιστρέψετε.