H μοναδική συμπρωτεύουσα στον κόσμο, είναι μοναδική σε όλα της.

 

 Είναι ο αέρας, είναι η ατμόσφαιρα, το κλίμα ή τι τέλος πάντων που σε προδιαθέτει τόσο πολύ να ερωτευτείς σε αυτή την πόλη; Σίγουρα πάντως έχει κάτι το διαφορετικό και σίγουρα δεν είναι τυχαίο που ονομάστηκε έτσι για χάρη μιας γυναίκας και συγκρεκριμένα της ετεροθαλής αδερφής του Μέγα Αλέξανδρου και γυναίκα του Κάσσανδρου το όνομα της οποίας ήταν Θεσσαλονίκη.

 Οι βόλτες στην παραλία με θέα το Λευκό Πύργο, το φαγητό στα γραφικά λαδάδικα, οι χαλαρές συζητήσεις στο λιμάνι,το διαχρονικό σημείο συνάντησης στην Καμάρα, φέρνουν στον κάθε ντόπιο ή “περαστικό” αναμνήσεις. Αναμνήσεις με πολύ έρωτα και αγάπη. Δε θεωρούμαι ίσως αμερόληπτη γιατί κατάγομαι από εκεί, μα ποιος μπορεί να αρνηθεί ότι η Θεσσαλονίκη είναι η πόλη του έρωτα; Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει τα τόσα τραγούδια που έχουν γραφεί για εκείνη; Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει γενικά την κάθε της ομορφιά;

.

 Και ας μην περιοριστούμε στο κέντρο,κάθε συνοικία έχει και τη δική της χάρη. Το φράγμα της Θέρμης, η πλατεία της Πυλαίας και της Καλαμαριάς, η θέα στο Πανόραμα, η Περαία,η Τούμπα και η Χαριλάου που φιλοξενούν τα γήπεδα των δυο διαχρονικά “εχθρών” στο ποδόσφαιρο. Αλλά και για εκείνους που βρίσκουν πολύ κυριλέ αυτά, υπάρχουν και οι δυτικές συνοικίες, ο Εύοσμος και το Κορδελιό με τις καφετέριες τους ,η Σίνδος γνωστή για τα ΤΕΙ της, και η λίστα δεν τελειώνει…

 Η πανέμορφη φοιτητούπολη,που φιλοξενεί αμέτρητες σχολές και αμέτρητους φοιτητές, πολλοί από τους οποίους διάλεξαν τη σχολή τους με μοναδικό κριτήριο να περάσουν απλώς τα φοιτητικά τους χρόνια στη Θεσσαλονίκη. Στη Βαλαωρίτου για ποτό,στη Ναυαρίνου για βόλτα,στο Bit Bazaar για κρασί,στην Αγγελάκη για καφέ και παιχνίδι.

  Και η αλήθεια είναι ότι ούτε μετρό, μα ούτε…μέτρο στην τρέλα υπάρχει σε αυτή την πόλη. Αντιθέτως υπάρχει και γράφεται με πολλά λάμδα, δεν σταματάει ούτε το χειμώνα ούτε το καλοκαίρι. Ας πούμε ότι το καλοκαίρι μεταφέρεται μόνο μέχρι τη Χαλκιδική …