Ειναι έρωτας ή εξάρτηση;

Ξαφνικά εισβάλλει στη ζωή σου ένας νέος άνθρωπος, ένας νέος κόσμος. Στην αρχή όλα τα βιώνεις έντονα. Όλα στην υπερβολή τους. ”Διαφορετικά δεν έχουν νόημα” σκέφτεσαι. Τι γίνεται όμως, όταν ο κόσμος αυτός κατασπαράζει τον δικό σου; Και μάλιστα, επειδή εσύ το επιδίωξες.

Τι συμβαίνει, όταν η προσωπική σου ευτυχία και η ζωή σου η ίδια εξαρτάται από κάποιον άλλο. Στο σημείο αυτό αρχίζει μία εξάρτηση άνευ ορίων και η εξάρτηση αυτή σε κατακλύζει ολοκληρωτικά. Σκέφτεσαι πως αν δεν του μιλάς, αν δεν τον βλέπεις κάθε ώρα και λεπτό, θα τρελαθείς.

Όπως ακριβώς συμβαίνει και σε όλες τις περιπτώσεις εθισμού. Οι αντιδράσεις σου είναι αντίστοιχες, όπως εκείνες ενός αλκοολικού ή ναρκομανή. Δίχως εκείνον η ζωή σου δεν έχει νόημα κανένα. Δίχως εκείνον νιώθεις ένα απέραντο κενό.

Θεωρείς τον εαυτό σου ανίκανο να σου προσφέρει ευτυχία και ασφάλεια. Ένα αίσθημα απελπισίας σε περικυκλώνει και τότε κάνεις τα πάντα για να μην τον χάσεις από τη ζωή σου. Γίνεται πια αυτοσκοπός και χρησιμοποιείς κάθε μέσο θεμιτό ή αθέμιτο. Με μόνη δικαιολογία πως είσαι ”ερωτευμένος”.

Η συναισθηματική ανισορροπία, βασικό χαρακτηριστικό ενός ανθρώπου που τείνει να εξαρτάται από τον έρωτα. Ένας τέτοιος άνθρωπος νιώθει πως δεν αξίζει στην ουσία και εν ονόματι του φόβου της μοναξιάς επιλέγει να κάνει το μεγαλύτερο κακό στον εαυτό του ο ίδιος.

Επιλέγει, ναι. Διότι όλα είναι επιλογές. Και όλοι αρκετά ”ενήλικες” για να τις αναλάβουν.

Ενήλικες που δημιουργούν ”παιδικές” συναισθηματικά σχέσεις. Αυτό ίσως επειδή μεγαλώνοντας δεν τους δόθηκε η αγάπη και η φροντίδα που οι ίδιοι είχαν ανάγκη. Και άρα δεν έχουν το σθένος να πορευθούν με τις δυνάμεις τους, τις οποίες μάλιστα θεωρούν πολύ λανθασμένα μέχρι και ανύπαρκτες. Μία στρεβλωμένη άποψη λοιπόν, για τον εαυτό σου, είναι υπεύθυνη για την καταστροφή σου.

Μία σχέση υγιής φέρει εικόνα διαφορετική. Δύο άνθρωποι συνοδοιπόροι και όχι εχθροί. Κανείς δεν προηγείται ή έπεται κανενός. Αμοιβαίοι συμβιβασμοί από αγάπη και όχι από ανάγκη και φόβο στο άκουσμα της μοναξιάς.

Μία τέτοια σχέση ενισχύει πάνω απ’ όλα την προσωπική αυτοεκτίμηση και αυτή κατά συνέπεια συμβάλλει στην ομαλή και όχι αρρωστημένη εξέλιξη της.

Δύο άνθρωποι ενδεδειγμένοι προσωπικής ταυτότητας. Και έστω με λίγη αγάπη για τον εαυτό τους αλλά και αυτογνωσία. Διότι αν εσύ δε γίνεις άνθρωπος δικός σου, τότε ποιός;

Σπουδαία μία τέτοια συνάντηση λοιπόν.