Just a number
Έτος 2016. Η πρόοδος που έχει σημειωθεί σε όλους τους τομείς –και στον ίδιο τον άνθρωπο- είναι πέρα από κάθε προσδοκία. Σημαντική πρόοδος έχει γίνει και στη θέση που έχει η γυναίκα στην κοινωνία. Στις περισσότερες κοινωνίες –σε όλες θα έπρεπε αλλά αυτό είναι άλλο θέμα-, αυτή η θέση είναι ισάξια με του άνδρα, με κάποιες εξαιρέσεις. Ποιες είναι αυτές οι εξαιρέσεις, εύλογα θα αναρωτηθεί κανείς. Δεν θα αναφερθώ παραμόνο σε μία, στον τρόπο που αντιμετωπίζεται η προσωπική ζωή της γυναίκας σε σχέση με αυτή ενός άνδρα.
Τι εννοώ; Όταν τίθεται σε μια γυναίκα η ερώτηση με πόσους άνδρες έχει συνευρεθεί σεξουαλικά, ένα μεγάλο ποσοστό των γυναικών διστάζει να απαντήσει ειλικρινά, και όχι επειδή μετανιώνει για τις επιλογές της και ντρέπεται για αυτές απλά επειδή δεν θέλει να της ασκηθεί κριτική και να την χαρακτηρίσουν με απρεπής όρους –δεν θα πω ακριβώς ποιους, όλοι καταλάβατε-. Αντίθετα στο αρσενικό φύλο όσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός, τόσα περισσότερα εύσημα παίρνει από τον περίγυρό του.
Γιατί όμως να υπάρχει τέτοια διάκριση ανάμεσα στα δύο φύλα στο συγκεκριμένο θέμα; Γιατί οι γυναίκες, ενώ είναι 2016 μην το ξεχνάμε αυτό, να μην μπορούνε απλά να περνάνε καλά και να πρέπει να λένε ψέματα και να απολογούνται; Ισότητα δεν υποτίθεται ότι υπάρχει;
Ο λόγος είναι τα στερεότυπα που έχουν παραμείνει, μέχρι και σήμερα. Στερεότυπα όπως το ότι η γυναίκα θα πρέπει να είναι αγνή, αθώα και γλυκιά γιατί μόνο έτσι αξίζει, μόνο έτσι είναι σωστή και θα μπορέσει ένας άνδρας να την ερωτευτεί και να μείνει δίπλα της και να την κάνει ευτυχισμένη. Να της δώσει ασφάλεια, αγάπη και ίσως να κάνουν οικογένεια κάποια στιγμή. Για όλα αυτά δεν μπορεί να έχει μια γυναίκα που ‘κοιμάται’ με πολλούς άνδρες, γιατί… Δεν υπάρχει γιατί! Έχουν μείνει όμως στο μυαλό των ανθρώπων χωρίς λόγο, εξαιτίας των όσων πίστευαν για την γυναίκα τόσα χρόνια πριν, τότε που δεν την είχαν και σε μεγάλη εκτίμηση και επειδή δεν μπορούσε να εργάζεται ή υποτίθεται πως δεν είχε μυαλό να σκεφτεί, έπρεπε να είναι ταπεινή και ανέγγιχτη για να βρεθεί σύζυγος, αυτό ήταν το μόνο ‘πολύτιμο’ πάνω της.
Well, guess what, πέρασαν αυτά τα χρόνια, πλέον υπάρχουν άλλα πιο σημαντικά σε μια γυναίκα από αυτόν τον αριθμό, που στην τελική δεν καθορίζει τίποτα απολύτως ως προς τον χαρακτήρα της. Όχι βέβαια ότι αυτό που ψάχνουν όλες οι γυναίκες είναι έναν άνδρα, αγάπες και λουλούδια για να είναι χαρούμενες, μπορούν να είναι και από μόνες τους, με παραπάνω από έναν άνδρα –νομίζω για αυτό ξεκίνησε και το όλο θέμα-.
Οι άνδρες θέλουν απλά να νιώθουν ότι έχουν το πάνω χέρι και δεν μπορούν να αντέξουν ούτε στην ιδέα ότι ίσως κάποιος άλλος πριν από αυτούς είχε καλύτερες επιδόσεις ή ότι κάποιος μετά θα αγγίξει την κοπέλα που ήταν κάποτε δικιά τους. Εγωιστές, τι να πεις; -δεν θέλω να γίνω κακιά, αλλά είναι αλήθεια ας το παραδεχτούμε-. Επιπλέον, δεν μπορούν να δεχτούν αυτή την αλλαγή στη θέση της γυναίκας, του φύλλου που μέχρι πριν μερικά χρόνια θεωρούταν το αδύνατο, τώρα να κάνει ακριβώς ό,τι και αυτοί, απλώς δεν τους φαίνεται ‘σωστό’ και κάτι που η μητέρα τους, για παράδειγμα, -γιατί σχεδόν όλοι οι άνδρες έχουν το γυναικείο πρότυπο από τη μητέρα τους, όπως τα κορίτσια με τον μπαμπά τους- θα έκανε.
Το ερώτημά μου εμένα είναι πως θέλουν οι άνδρες να αλλάζουν τις κοπέλες σαν τα πουκάμισα όταν κρίνουν –όχι μόνο αυτοί μην ρίξουμε όλο το φταίξιμο πάνω τους- όσες ακολουθούν την ίδια τακτική; Λίγο οξύμωρο δεν είναι;