Ομοφοβία

Εξ ορισμού,  σημαίνει αποστροφή για τον/την ομοφυλόφιλο/ομοφυλόφιλη. Δεν  είναι όμως μόνο αυτό το επακόλουθο της λέξης… Είναι οι διακρίσεις ανάμεσα σε γκέι και στρέιτ. Είναι τα δικαιώματα που απολαμβάνουν οι ετεροφυλόφιλοι αλλά στερούνται οι ομοφυλόφιλοι. Είναι ο φόβος και ο τρόμος που νιώθουν οι ίδιοι οι ομοφυλόφιλοι στην ψυχή τους, όταν σκέφτονται πώς θα δηλώσουν την προτίμησή τους στον πατέρας τους, τη μάνα τους και την κοινωνία την ίδια.

Τις τελευταίες μέρες έχει γίνει μεγάλο θέμα η ημέρα Pride από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Δεν μπορώ ειλικρινά να καταλάβω το γιατί. Γιατί μία μάζα στενόμυαλων οπισθοδρομικών να κατακρίνει ένα τέτοιο κίνημα εφόσον δεν ενόχλησε κανείς κανέναν; Ήταν μια μέρα αφιερωμένοι στους ομοφυλόφιλους.

Το λιγότερο που μπορεί να κάνει η πολιτεία γι’ αυτούς τους ανθρώπους, που τόσα χρόνια υπέφεραν σιωπηλά κάτω από το επικριτικό βλέμμα της κοινωνίας. Ήταν απλά μια μέρα γι’ αυτούς… Πού ήταν το κακό; Μήπως είναι καλύτερα όταν  οι φανατικοί οπαδοί μιας ηττημένης ομάδας προκαλούν καταστροφές και βανδαλισμούς σε ολόκληρη την πόλη; Ή όταν γίνονται πορείες και διαδηλώσεις υπέρ ή κατά κάποιου  κόμματος; Ποιόν πείραξαν οι ομοφυλόφιλοι και πρέπει να τους κρίνουμε τόσο αυστηρά γι’ αυτό;

Το πρόβλημα όμως δεν σταματά εκεί. Δεν είναι απλά μια αντίδραση που προήλθε από μια ημερήσια εκδήλωση. Είναι χρόνια, βαθιά ριζωμένη πεποίθηση ότι οι ομοφυλόφιλοι είναι κάτι τερατώδες, μια ασθένεια που πρέπει να εξαλειφθεί.

Σε καμία περίπτωση αυτό δεν ισχύει. Σε όλους εσάς τους ομοφυλόφιλους που προσπαθούν να σας περάσουν το μήνυμα ότι δεν είστε φυσιολογικοί ή είστε κάτι ασθενικό, που πρέπει να εξαλειφθεί… μην το επιτρέψετε.

Μην τους ακούτε, μην βάλετε στην καρδιά σας τα λόγια τους. Είστε άνθρωποι. Αυτό από μόνο του είναι φυσιολογικό. Το αν έχει κάποιος μια άλλη προτίμηση που ξεφεύγει από το γενικό μέσο όρο, δε σημαίνει ότι δεν είναι φυσιολογικός άνθρωπος. Έχει ακριβώς τις ίδιες ανάγκες με έναν άλλον οποιονδήποτε στρέιτ άνθρωπο.

Γιατί ένας γκέι άνδρας ή μια ομοφυλόφιλη γυναίκα να μην μπορεί να κρατήσει από το χέρι τον άνθρωπό του/της όταν περπατάνε στο δρόμο και ένας/μια στρέιτ να μπορεί; Έχουμε κάτσει να αναλογιστούμε ποτέ, πόσο δύσκολο είναι για έναν ομοφυλόφιλο να είναι αυτός που είναι; Γιατί λοιπόν να θεωρήσουμε την προτίμησή του επιλογή;

Ποιος άνθρωπος έχοντας σώας τας φρένας επιλέγει να περάσει το μαρτύριο της ντροπής και της μη αποδοχής όχι μόνο από τον κοινωνικό του περίγυρο αλλά και από το οικογενειακό του περιβάλλον; Δεν νομίζω ότι κάποιος θα το επέλεγε αυτό… Είναι όμως κάτι με το οποίο γεννήθηκε. Μια επιθυμία που ζούσε χρόνια στο υποσυνείδητό του/της και κάποια στιγμή βγήκε στην επιφάνεια.

Πριν πούμε λοιπόν ότι γκέι δεν γεννιέσαι, γίνεσαι, ας αναλογιστούμε λίγο τον παραλογισμό αυτής της σκέψης, λέγοντας την  ομοφυλοφιλία επιλογή.

Είμαστε στο 2017 αγαπημένοι/αγαπημένες μου. Η επιστήμη και οι καιροί έχουν προχωρήσει τόσο πολύ. Δε μπορούμε ακόμη να θεωρούμε την ομοφυλοφιλία κάτι κατακριτέο.

Πρέπει να ανοίξουμε τα μυαλά μας και τις καρδιές μας σε κάτι διαφορετικό από εμάς και να σταματήσουμε να το καταδικάζουμε να ζει στα σκοτάδια και στην αφάνεια. Πρέπει ν’ αποκτήσουμε επιτέλους την κατάλληλη παιδεία και να σταματήσουμε να φοβόμαστε κάθε τι διαφορετικό από το γενικό μέσο όρο. Εκείνος/ εκείνη δεν επέλεξε να είναι γκέι. Εσύ, μπορείς να επιλέξεις να είσαι άνθρωπος…