Παγκόσμια ημέρα ΚΑΤΑ της κακοποίησης των παιδιών
Η 19η Νοεμβρίου έχει κηρυχθεί η Παγκόσμια ημέρα κατά της Σωματικής βίας και της Κακοποίησης του παιδιού.
Η παιδική κακοποίηση αποτελεί ένα σοβαρό και συχνό κοινωνικό φαινόμενο του αιώνα που διανύουμε.Βρίσκεται ανάμεσα στους βασικούς παράγοντες παιδικής θνησιμότητας.Τα παιδιά κακοποιούνται συνήθως μέσα στο ίδιο τους το σπίτι, καθώς και από άτομα που βρίσκονται στο ευρύ τους περιβάλλον ή και από αγνώστους.
Σήμερα η χώρα μας περνάει μία από τις δυσκολότερες περιόδους των τελευταίων ετών,τα παιδιά όντας τα πιο ευαίσθητα και αισιόδοξα μέλη μιας κοινωνίας χρειάζονται την απαραίτητη φροντίδα και προστασία περισσότερο από ποτέ!
Υπάρχουν πολλές μορφές που μπορεί να πάρει η παιδική κακοποίηση,ωστόσο τέσσερις από αυτές είναι οι επικρατέστερες και οι σοβαρότερες: Σωματική κακοποίηση,Σεξουαλική κακοποίηση,Συναισθηματική και Ψυχολογική κακοποίηση,Παραμέληση.
Σωματική κακοποίηση
Σωματική κακοποίηση ενός παιδιού είναι η άσκηση σωματικής βίας σε αυτό, έχοντας ως αποτέλεσμα επιπτώσεις στην υγεία του παιδιού, την επιβίωσή του, την ανάπτυξή του ακόμα και την αξιοπρέπειά του. Η σωματική κακοποίηση περιλαμβάνει κάθε είδους τραυματισμούς ή κακώσεις διαφορετικής σοβαρότητας και συχνά διαφορετικών ηλικιών, που δεν οφείλονται σε ατυχήματα
Σεξουαλική κακοποίηση
Σεξουαλική κακοποίηση έχει οριστεί ως η «με οποιονδήποτε τρόπο συμμετοχή του παιδιού σε σεξουαλική δραστηριότητα, την οποία δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί πλήρως και δεν είναι σε αναπτυξιακό ή νοητικό στάδιο κατά το οποίο μπορεί να δώσει τη συγκατάθεσή του»
Συναισθηματική και Ψυχολογική κακοποίηση
Η συναισθηματική και ψυχολογική κακοποίηση περιλαμβάνει συγκεκριμένα περιστατικά, αλλά και ένα σταθερό μοτίβο συμπεριφοράς, κατά τα οποία υποτιμάται η προσωπικότητα και γενικά η ύπαρξη του παιδιού. Συνήθως περιλαμβάνει: τον περιορισμό της κίνησης του παιδιού, συμπεριφορές ταπείνωσης, απειλών ή εξευτελισμού, και οποιασδήποτε μορφής κακή μεταχείριση και απόρριψη.
Παραμέληση
Αφορά την ανικανότητα του γονέα να δημιουργήσει ένα ασφαλές περιβάλλον (φυσικό και συναισθηματικό) για την ομαλή ανάπτυξη του παιδιού, επικεντρωμένο σε τομείς όπως η υγεία, η εκπαίδευση,συναισθηματική ανάπτυξη,διατροφή έως και συνθήκες διαβίωσης.
Αναλύοντας τις καταγγελίες, παρατηρείται ότι σε ποσοστό 92% θύτες είναι οι ίδιοι οι γονείς, οι οποίοι, βασιζόμενοι στην αγάπη των παιδιών και στην εμπιστοσύνη που τα ίδια τους δείχνουν, εξασφαλίζουν τη σιωπή τους.
Στη σημερινή κοινωνία η αντίληψη ότι η ενδοοικογενειακή βία, ιδιαίτερα κατά των ανηλίκων, αποτελεί ιδιωτική υπόθεση, σταδιακά εξαλείφεται και καθίσταται σαφές ότι όλοι οι θεσμοί κοινωνικού ελέγχου έχουν υποχρέωση να καταγγείλουν την κακοποίηση παιδιών.