Σχολή και δουλειά: Συνδυάζονται;

Ιδού η απορία της ημέρας! Αν και με πονάει που δεν είμαι φοιτήτρια πια, το αν σχολή και δουλειά συνδυάζονται, είναι ένα ζήτημα το οποίο φλέγει την πλειοψηφία των φοιτητών σήμερα. Χωρίς λοιπόν να θέλω να χαϊδέψω τ’ αυτιά κανενός, πρέπει να πω, ότι όλοι εσείς που δουλεύετε αξίζετε ένα μεγάλο μπράβο. Κι αυτό για δύο λόγους κυρίως: είτε γιατί δεν επιβαρύνετε οικονομικά τους γονείς σας για όσο καιρό σπουδάζετε, είτε γιατί βγάζετε ένα χαρτζιλίκι ικανό να καλύψει τις γενναίες ποσότητες καφέ και αλκοόλ που χρειάζεται ο οργανισμός σας.

Ξεκινώντας λοιπόν από τη θετική πλευρά πρέπει να πούμε τα παρακάτω:

1. Είναι ωραίο να αισθάνεσαι υπεύθυνος και χρήσιμος σε κάτι, ακόμα κι αν αυτό είναι να σερβίρεις φραπέ γλυκό με γάλα.
2. Ακόμα πιο ωραίο είναι ν’ ανακαλύπτεις ταλέντα που δεν ήξερες ότι είχες. Όπως για παράδειγμα το ότι το κατέχεις το μπαρμανιλίκι.
3. Ωραιότατο είναι και να γίνεσαι κοινωνικά δημοφιλής και να είσαι δικτυωμένος σε όλα τα μαγαζιά της πόλης σου. Να σε ξέρουν όλοι με το μικρό σου όνομα ή ως <<το παιδί που δουλεύει>> και το όνομα του μαγαζιού που δουλεύεις.
4. Τέλος, όλα τα παραπάνω γιγαντώνονται, όταν ο μισθός σου είναι υπεραρκετός για τις ανάγκες σου κι όταν το κλίμα της δουλειάς είναι κάτι παραπάνω από ευχάριστο.

Ας βάλουμε και τη σχολή στη μέση τώρα:

1. Σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να συνδυάσουν και τα δύο. Μπορούν δηλαδή να δουλεύουν και να τελειώσουν τη σχολή τους χωρίς καθυστέρηση στα τέσσερα χρόνια. Εγώ προσωπικά δεν ξέρω κανέναν, αλλά δεν έχει σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι δεν είμαστε όλοι για όλα.
2. Αν δεν υπάρχει σοβαρός λόγος που πρέπει αυτά να συνδυαστούν, συνήθως τα χρήματα είναι αναγκαιότερα από ένα πτυχίο στο μυαλό ενός φοιτητή. Με αυτό το σκεπτικό, η σχολή -θέλοντας και μη- έρχεται σε δεύτερη μοίρα.
3. Η <<γλύκα>> της δουλειάς με τα γρήγορα και άμεσα αποτελέσματα δύσκολα συγκρίνεται με την κουραστική και χρονοβόρα διαδικασία του πολυπόθητου πτυχίου που αχνοφαίνεται.
4. Όταν μετέχεις ενεργά και στα δύο είναι λογικό να μην έχεις  ελεύθερο χρόνο παρά μόνο για το κρεβάτι σου. Αν έχεις, κάτι δεν κάνεις σωστά. Ψάξε το, γιατί σίγουρα κάτι από τα δύο έχει βγει εκτός.

Επομένως, δεν είμαι εγώ αυτή που θα σου πει αν πρέπει να τα συνδυάσεις ή όχι. Το μόνο που μπορώ να σου πω, είναι ότι και τα δύο είναι εξίσου ωραία. Και η δουλειά και το πτυχίο. Κι αν θέλεις τόσο πολύ τη δουλειά, κράτα την, έχει κι αυτή πολλά να σου δώσει. Να τη χαρείς για όσο θέλεις, χωρίς όμως ν΄ αφήσεις εντελώς τον εαυτό σου. Εκτός αν είσαι αποφασισμένος ότι αυτό είναι το επάγγελμα που θέλεις και μπορείς να κάνεις σε όλη σου τη ζωή. Επειδή όμως στις περισσότερες των περιπτώσεων κανείς δεν είναι σίγουρος, κράτα μια επαφή με τη σχολή σου. Ένα επίπεδο έτσι, ώστε να μην χρειαστείς τέσσερα χρόνια επιπλέον να τη φέρεις εις πέρας. Γύρω στον ένα χρόνο καθυστέρηση δεν μετριέται καν σαν καθυστέρηση. Εκεί θα έχεις τη δικαιολογία << Ναι στα πέντε χρόνια τελείωσα, αλλά δούλευα κιόλας>>. Μ’ αυτό τον τρόπο δεν σε <<χτυπάει>> ούτε αυτός που τελείωσε τη σχολή του στα τέσσερα χρόνια ακριβώς. Άρα το ζήτημα δεν είναι αν θα παραμελήσεις τη σχολή σου όσο θα δουλεύεις. Αυτό είναι σίγουρο. Το θέμα είναι πόσο θα την παραμελήσεις. Κι είναι στο χέρι σου αυτό. Ό,τι αφήνεις σ’ αφήνει λένε, γι΄ αυτό λοιπόν με προσοχή και πάνω απ’ όλα με πρόγραμμα!