Σώζεται ένας γάμος; Μύθος ή πραγματικότητα;

 

Τα σημερινά τα χρόνια,τα εκμοντερνισμένα και τα απαλλαγμένα από τη φιγούρα του άντρα ,ως επιβλητική και επιτακτική,διακρίνουμε δυστυχώς ,την αύξηση των διαζυγίων.Λες και έχει πέσει περονόσπορος,κι όλοι μας ή όλες μας,ψάχνουμε να βρούμε τη λύτρωσή μας μέσα από αυτή τη δίοδο,για τα αδιέξοδα που μας έχουν προκύψει και μας αγγίζουν.Δεν είναι καθόλου δύσκολο να καταφύγουμε σε τρόπους,μεθόδους,που θα ναι απόλυτα αποδεκτές,κατανοητές και προσβάσιμες,στις δικές μας ελπίδες,προσπάθειες και εναγώνιες καταδιώξεις,του επιθυμητού,της ύπαρξής του,του γάμου ,με τη δική μας συμβολή και συμβουλή.

Αρχικά ,η συνειδητή και προσβάσιμη κατάκτηση,θα ήταν μια ειλικρινής συζήτηση,με τα υπέρ και τα κατά ,ώστε να διαγνωσθεί και να συμμορφωθεί η εν γένει κατάσταση,σύμφωνα με τα ζητούμενα του καθενός και τις ανάλογες προσδοκίες του καθένα από τον άλλον.

Μετέπειτα θα πρέπει να ακολουθήσει τρόπος με τον οποίο θα καταφύγουν ή όχι σε μια διακοπή αυτής της σχέσης,όσο πιο πολιτισμένα και αναίμακτα γίνεται.

 

Μα σε κανένα διαζύγιο δε συναντούμε την απόλυτη ταύτιση και αλληλοκατανόηση,αλλιώς δε θα είχε τεθεί και θέμα απομάκρυνσης ,του ενός από τον άλλον.

Ένας άλλος τρόπος ,θα ήταν ένα ταξιδάκι,αναψυχής,ξεκούρασης,αλλά κυρίως έλξης των δυο κάποτε αγαπημένων και ερωτευμένων,ώστε μακριά από τις ευθύνες,τη ρουτίνα και την καθημερινότητα ,να φορτώσουν τις μπαταρίες τους ,για την περαιτέρω εξάντληση τους.

Μα να είναι αληθινό και πάντα στηριζόμενο στη αληθινή επιδίωξη αυτού,του σωσίματος ενός γάμου και όχι εγωιστικά και παρορτυνόμενο από δικές τους επιδιώξεις,να καταφέρει ναι μεν να ξεχαστούν για λίγες μέρες,αλλά επιστρέφοντας και πάλι πίσω ,να αρχίσει το ίδιο και χειρότερο σενάριο,ενδοοικογενειακών εχθροπραξιών.Να δούνε μια ταινία,ορμώμενοι από τη θέλησή τους για καλυτέρευση συνθηκών του έγγαμου βίου τους,να έρθουν πιο κοντά στα δικά τους θέλω,αρκεί να είναι συνειδητά και αποδεκτά του ενός από τον άλλον,με θέματα σχετικά ,ώστε και η πληροφόρησή τους,να χει τα άμεσα υποφερτά αποτελέσματα.

Ένας άλλος τρόπος,που σίγουρα θα χτυπήσει το καμπανάκι της δικής τους ,αν υφίσταται υπαρκτής θέλησης επίλυσης των προβλημάτων τους,είναι να πάρουν στα χέρια τους ,οικογενειακά άλμπουμ ,όπου μέσα από εκείνες τις φωτογραφίες ,ίσως δραστηριοποιηθούν εκείνα τα ερεθίσματα ,που τους ταρακουνήσουν και τους αφυπνίσουν,για το τι μέλλει γενέσθαι.

Θα μπορούσα να σκεφτώ χιλιάδες τρόπους,μα η αλήθεια κρύβεται σε ένα και μόνο σημείο.
Αν όντως θέλουν να πειραματιστούν,να ασχοληθούν και να σώσουν ότι και αν σώζεται.Σημαντικό και αποτελεσματικό τρόπο,αποτελεί η συνειδητοποίηση και η αποδοχή το ότι ή τελείωσε κάτι και πάνε να βρούνε τρόπους λύσεις για όσο το δυνατό καλύτερη διαχείριση αυτής της νέας κατάστασης που καλούνται να αντιμετωπίσουν.
Υπεύθυνο και σοβαρό όπως και σημαντικό ρόλο ,θα παίξει και η προσφυγή τους,σε έναν οικογενειακό σύμβουλο,που θα προσπαθήσει να εξομαλύνει τις διενέξεις,να βρει την πέτρα του κακού,ώστε με υπεύθυνη κι απο τους δύο ενασχόληση του ψυχικού τους κόσμου και βίου,να εντείνουν τις προσπάθειές τους ,για επίλυση των προβλημάτων τους.Σωστός και υπεύθυνος τρόπος,θα είναι και η άμεση συμμετοχή των παιδιών,που τους αφορά και εκείνους άμεσα,αν και όταν τα ίδια ζητήσουν από τους γονείς τους,την παρέμβασή τους.

Τα μόνα αθώα και ανεπιφύλακτα χωρίς ευθύνη ,για το τι διαδραματίζεται και εξελίσσεται μέσα στην οικογένειά τους,αλλά ταυτόχρονα και δεινοί μάρτυρες που θα κουβαλούν μια ζωή τις τυχόν ανίκανες διαχειρίσεις των γονιών τους ,για επιλύσεις των ζητημάτων τους ,που είχαν προκύψει και τα παιδιά ,αδιάψευστοι μάρτυρες των εν λόγω εχθροπραξιών τους,ακόμα και δυστυχώς πολλές φορές ,μάρτυρες όχι μόνο καυγάδων αλλά και χειροδικιών,που πάνω σε παραλογισμούς ,ξέφευγαν της λογικής διαχείρισης τους.

Συγκεντρωτικά θέλω να αναφέρω,μια όμορφη στροφή,ενός καταξιωμένου μας καλλιτέχνη του ΓΙΑΝΝΗ ΠΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥ,που λέει…

Μια φορά μονάχα φτάνει
Να ραγίσει το γυαλί
Η αγάπη μας να ζήσει
Και να λιώσει σαν κερί.

Πολλοί παλέψανε,παλέψαμε να αντέξουμε να μη βιώσουμε ένα ζωντανό θα έλεγα θάνατο,αργό και βασανιστικό,μα με δύναμη ψυχής και ένταση της δυναμικότητάς μας ,θα πρέπει να δούμε και να οραματιστούμε και το δικό μας μέλλον,απόμακρο από τα δεινά και στερητικά πρέπει ,που μας καταστούν έρμαια και υποχείρια άλλων,οι οποίοι θέλησαν να εντείνουν τις προσπάθειές τους,στη δική μας ανασφάλεια και ελαχίστης συνειδητοποιήσεως της αξίας μας και κυρίως της υπόστασής μας.

Ένας θα έλεγα τρόπος ,ώστε να καταφέρουν να σώσουν ένα διαλυμένο ως τώρα γάμο και αποδυναμωμένο συνάμα,από τα θεμέλιά του ,είναι και η καταφυγή ,σε ένας Ιερωμένο,που θα θελήσουν να εξομολογηθούν,να διαλευκανθούν τα σκοτεινά σημεία ταύτισης και επαφής τους,με γνώμονα το κοινό καλό και το άριστο μέλλον τους.
Μα όταν ο καθένας μας ή η καθεμία μας ,δει το πρόσωπο του φύλακα άγγελου της ,να της κλείνει πονηρά το μάτι στη ζωή για αλήθεια και συνειδητή της άνοδο,τότε και μόνο τότε η ψυχή απαλλάσσεται των εν μέχρι τώρα ίσως μηδαμινών ή άλλων ενοχών,που κάποιοι άλλοι ,θέλησαν ωφέλιμα προς αυτούς να της μεταδώσουν και να της καταλογίσουν.