Για τις ευκαιρίες που χάνονται

Στη δουλειά, πολύ καιρό έβλεπα να μπαινοβγαίνει ένα “παιδί” γύρω στα 30 και κάτι, ντροπαλός, λιγομίλητος. Δεν ανοιγόταν πολύ, κι έτσι δεν ξέραμε πολλά γι’ αυτόν. Για την ακρίβεια, ξέραμε μόνο το όνομά του. Δεν γνώριζα πώς βρέθηκε εκεί, από που ήρθε, αν είχε οικογένεια. Κάποτε έμαθα γι’ αυτόν και κατάλαβα τη σιωπή του. Ο Γιάννης […]