ΤΑΞΙΔΙ ΣΕ ΕΝΑΝ ΑΛΛΟ ΚΟΣΜΟ

Η αλήθεια είναι ότι έχω κάνει πολλά ταξίδια μέσα στην Ελλάδα. Έχω γυρίσει πολλά μέρη και
έχω δει τον τρόπο σκέψης των ανθρώπων σε κάθε μέρος. Εντάξει οι διαφορές δεν είναι και
χαοτικές μιας και μιλάμε για μια χώρα με πάνω κάτω την ίδια κουλτούρα παντού, αλλά
υπάρχουν διαφορές ανάμεσα πχ σε νησιώτες, βορειοελλαδίτες ή νοτιοελλαδίτες. Όλοι τους
με τα όμορφα ή τα περίεργά τους, τίποτα διαφορετικό όμως από αυτό που περιμένεις να
βρεις λίγο πολύ.

Και μια μέρα έγινε το μπαμ, η πρόταση του φίλου μου καθώς πίναμε καφέ ”ρε θα πάω 4
μέρες Άγιον Όρος ψήνεσαι να έρθεις;’’ με ξάφνιασε αλλά και με συνεπήρε. Ήξερα ότι έχει
ξαναπάει αρκετές φορές αλλά ποτέ δεν είχα ρωτήσει κάτι παραπάνω και όλες μου οι
πληροφορίες γι’ αυτό το μέρος συνοψίζονταν στις λέξεις μοναστήρια,μοναχοί, καμία σχέση
με τον έξω κόσμο. Είπα αμέσως το ναι καθώς με έτρωγε η περιέργεια να γνωρίσω αυτό το
μέρος, αλλά και επειδή βρήκα ευκαιρία να ξεκουνηθώ από την πόλη και τους καφέδες.

agion_oros

Ο καιρός έφτασε, αφού κάναμε μερικές ώρες με το αμάξι μέχρι την Ουρανούπολη πήραμε
το καράβι που θα μας έβαζε στο Άγιο Όρος. Η διαδρομή του καραβιού πανέμορφη, βλέποντας
με ανοιχτό στόμα τα τόσο μεγάλα περίτεχνα μοναστήρια που περνάγαμε, μέχρι να φτάσουμε
στο λιμάνι. Μετά από δύο ώρες στην θάλασσα είχα πατήσει το πόδι μου και επίσημα στο Αγ.
Όρος και ένα 20λεπτο αργότερα βρισκόμασταν και στην μονή που θα μας φιλοξενούσε, σαν
ουρανοξύστης με θέα όλο το Αιγαίο πέλαγος.

Μας καλωσόρισε ένας μοναχός μας κέρασε λουκούμι, νερό, ρακή και μας είπε το πρόγραμμα
πως έχει, το οποίο μπορώ να πω αρκετά ζόρικο για κάποιον που δεν έχει συνηθίσει, αφού
περιλάμβανε πολύ πρωινά ξυπνήματα, Ακολουθίες και φαγητό δύο φορές την ημέρα χωρίς
κρέας εννοείται.1603

Το καμία σχέση με τον έξω κόσμο που είχα στο μυαλό μου όντως ίσχυε , αλλά όχι όπως το
φανταζόμουν. Τις 4 μέρες που ήμουν εκεί είδα ανθρώπους που είχαν ισορροπήσει τον όρο
εκκλησία και άνθρωπος, χαλαροί απαλλαγμένοι από κάθε κόμπλεξ, με χιούμορ, παλικάρια
που βγάζουν δουλειές σε κήπους και ξυλείες, ανοιχτοί σε κάθε κουβέντα που θα τους πεις
και με συμβουλές όχι έτσι όπως περιμένεις να ακούσεις από κάποιον της εκκλησίας αλλά με
διάκριση και επαναστατικότητα χωρίς όμως να παρεκκλίνουν από τα πιστεύω τους.
Κατάλαβα ότι είχαν αφιερώσει την ζωή τους κάπου αλλά αυτό δεν τους στέρησε να γίνουν
κουλ τυπάκια.

Δεν χρειάζεται να πω πόσο χαλάρωσα και πόσο καλύτερα κατάλαβα κάποια πράγματα για
το μέρος αυτό. Πριν φύγουμε άκουσα έναν από τους μοναχούς να μου λέει ”Βάγγο άντε να
ξανάρθεις’’, Βάγγο όπως δηλαδή με φώναζαν οι φίλοι μου έξω. Αυτό ήταν που αποτυπώθηκε
μέσα μου το πως με έβλεπαν αυτοί οι άνθρωποι και πως θα έπρεπε να τους βλέπω κι εγώ
πλέον. Φίλοι απλοί με το χαμόγελο πάντα, να σε περιμένουν μέχρι την επόμενη φορά που
θα πας στον δικό τους ξεχωριστό κόσμο.

EISAGOGI-AGION