Μαμά μεγάλωσα.

Θυμάμαι μια σκηνή από την παιδική μου ηλικία , να μου λέει η μητέρα μου πόσο μεγάλωσα , πώς πέρασαν τα χρόνια τόσο γρήγορα και με την παιδική αφέλεια να της απαντώ ότι δεν έπρεπε να με ταΐζει γιατί έτσι δεν θα μεγάλωνα, θα εμένα παιδί. Νόμιζα ότι το φαγητό θα καθυστερούσε την διαδικασία ενηλικίωσης μου.

Μαμά έφαγα όλο το φαγητό μου και μεγάλωσα. Η μέρα μου ξεκινάει με καφέ και όχι με γάλα, πλέον στην τσάντα μου δεν βάζω τα βιβλία μου άλλα λογαριασμούς που πρέπει να πληρωθούν και κραγιόν. Τα ψηλοτάκουνα αντικατέστησαν τα αθλητικά. Τα πρωινά της Κυριακής δεν έχουν παιδικά, έχουν ύπνο ως αργά.
Μαμά μεγάλωσα, το κοριτσάκι σου δεν κυκλοφορεί αγκαλιά με τις κούκλες της άλλα αγκαλιά με τις πληγές της. Πλέον δεν πέφτω στις 9 το βράδυ για ύπνο, πλέον γυρίζω στις 9 από τις υπερωρίες του γραφείου. Δεν είμαι κοριτσάκι πλέον έγινα γυναίκα. Μαμά ευχαριστώ που με έκανες αυτή την γυναικά που είμαι σήμερα.
Μαμά ευχαριστώ που δεν είμαι το κοριτσάκι. Ευχαριστώ που με έμαθες να είμαι η γυναίκα. Η γυναίκα που στηρίζεται στα πόδια της, η γυναίκα που παλεύει για τα όνειρα και τους στόχους της. Η γυναίκα που δίνει και δίνεται. Η γυναίκα που τσαλακώνεται, που δεν φοβάται να λερωθεί.
Μαμά μεγάλωσα και δεν φοβάμαι. Εσύ με έκανες να μην το φοβάμαι αυτό. Το να μεγαλώνεις είναι κάτι τρομακτικό και με έκανες αυτό να το δω σαν συναρπαστικό ταξίδι. Είναι πολύ ωραίο να νιώθεις προστατευμένη και να έχεις ανθρώπους να σε στηρίζουν γύρω σου. Αλλά εσύ μου έμαθες ότι αυτός ο άνθρωπος που πρέπει να στηρίζομαι είμαι εγώ.

Πληγώθηκα πολλές φόρες από φίλους και έρωτες άλλα δεν το έβαλα κάτω. Μου έμαθες να αγαπώ και να πιστεύω στους ανθρώπους και να συνεχίζω.

Μαμά ευχαριστώ.